*اگر کسی که نمازهایی از او قضا شده، می داند کدام یک جلوتر قضا شده، احتیاط مستحب آن است که به ترتیب قضا کند و آنچه اول قضا شده اول بخواند و دومی را بعد و همین طور.

*اگر برای میتی می خواهند نماز قضا بدهند، و می دانند آن میت ترتیب قضا شدن را می دانسته باز لازم نیست طوری قضا را بجا بیاورند که ترتیب حاصل شود.

*اگر بدانند که میت ترتیب قضا شدن را نمی دانسته یا ندانند که می دانسته ، لازم نیست به ترتیب برای او قضا بجا بیاورند.

*کسی  که چند نماز از او قضا شده و شماره آنها را نمی داند مثلا نمی داند چهار تا بوده یا پنج تا، چنانچه مقدار کمتر را بخواند کافی است و همچنین اگر شماره آنها را می دانسته و فراموش کرده، اگر مقدار کمتر را بخواند کفایت می کند.

*اگر از روزهای گذشته نمازهای قضا دارد و یک نماز یا بیشتر هم از همان روز از او قضا شده، اگرچه لازم نیست نمازهای قضا را پیش از نماز ادا بخواند حتی اگرچه وقت داشته باشد و ترتیب بین نمازهای قضا را هم بداند ولی احتیاط استحبابی آن است که نمازهای قضا مخصوصا نماز قضای همان روز را پیش از نماز ادا بخواند.

تا انسان زنده است اگر چه از خواندن نماز قضاهای خود عاجز باشد دیگری نمی تواند نمازهای او را قضا نماید.
*اگر بعد از وقت نماز بفهمد، نمازى كه خوانده باطل بوده، بايد قضاى آن را بخواند.

* كسى كه نماز قضا دارد، بايد در خواندن آن كوتاهى نكند، ولى واجب نيست فوراً آن را بجا آورد.

* كسى كه نماز قضا دارد مى تواند نماز مستحب بخواند.

* اگر انسان احتمال دهد كه نماز قضايى داشته باشد، يا نمازهايى را كه خوانده صحيح نبوده، مستحب است احتياطاً قضاى آن را بجا آورد.

*قضاى نمازهاى يوميّه كه در اداى آنها ترتيب شرط است، مانند ظهر و عصر از يك روز و مغرب و عشا از يك شب، بايد به ترتيب خوانده شود و در غير آن نيز بنابر احتياط مستحب ترتيب را مراعات نمايد.
*اگر بخواهد قضاى چند نماز غيريوميّه، مانند نماز آيات را بخواند، يا مثلا بخواهد قضاى نماز يوميّه و نماز غيريوميّه را بخواند، لازم نيست آنها را به ترتيب بجا آورد.

* اگر ترتيب نمازهايى را كه نخوانده فراموش كند، بنابر احتياط مستحب طورى آن را بخواند كه يقين كند به ترتيب قضا شده بجا آورده است، مثلا اگر قضاى يك نماز ظهر و يك نماز مغرب، بر او واجب است و نمى داند كدام اوّل قضا شده، بنابر احتياط مستحب اوّل يك نماز مغرب و بعد از آن يك نماز ظهر و دوباره نماز مغرب را بخواند، يا اوّل يك نماز ظهر و بعد از آن يك نماز مغرب و دوباره نماز ظهر را بخواند، تا يقين كند، هركدام كه اوّل قضا شده اوّل خوانده است.

* اگر نماز ظهر يك روز و نماز عصر روز ديگر، يا دو نماز ظهر و يا دو نماز عصر قضا شده باشد و نداند كدام اوّل قضا شده است، چنانچه دو نماز چهار ركعتى بخواند به نيّت اينكه اوّلى، قضاى نماز روز اوّل و دومى قضاى نماز روز دوم باشد كافى است.

*اگر يك نماز ظهر و يك نماز عشا، يا يك نماز عصر و يك نماز عشا قضا شود و نداند كدام اوّل قضا شده است، بنابر احتياط مستحب طورى آنها را بخواند كه يقين كند به ترتيب بجا آورده است، مثلا اگر يك نماز ظهر و يك نماز عشا از او قضا شده و اوّل را نمى داند، اوّل يك نماز ظهر بعد يك نماز عشا دوباره يك نماز ظهر بخواند، يا اوّل يك نماز عشا، بعد يك نماز ظهر و دوباره يك نماز عشا بخواند.

* كسى كه مى داند يك نماز چهار ركعتى نخوانده، ولى نمى داند نماز ظهر است يا عصر، اگر يك نماز چهار ركعتى به نيّت قضاى نمازى كه نخوانده، بجا آورد كافى است.

*كسى كه مى داند نمازهاى پنجگانه او، هر كدام از يك روز قضا شده و ترتيب آنها را نمى داند، بنابر احتياط مستحب ترتيب را مراعات نمايد، يعنى پنج شبانه روز نماز بخواند. و اگر شش نماز از شش روز، از او قضا شده، شش شبانه روز نماز بخواند و همچنين براى هر نماز كه به نمازهاى قضاى او اضافه شود يك شبانه روز بيشتر بخواند، تا يقين كند به ترتيبى كه قضا شده بجا آورده است، مثلا اگر هفت نماز از هفت روز نخوانده باشد، هفت شبانه روز قضا نمايد.

*كسى كه مثلا چند نماز صبح يا چند نماز ظهر، از او قضا شده و شماره آنها را نمى داند، مثلا نمى داند كه سه، يا چهار و يا پنج نماز بوده، چنانچه مقدار كمتر را بخواند كافى است، ولى اگر شماره آنها را مى دانسته و فراموش كرده، بنابر احتياط مستحب به قدرى نماز بخواند تا يقين كند تمام آنها را خوانده است، مثلا اگر فراموش كرده چند نماز صبح از او قضا شده است و يقين دارد بيشتر از ده تا نبوده، بنابر احتياط ده نماز صبح بخواند.

* كسى كه يك نماز قضا يا بيشتر از روزهاى پيش دارد، لازم نيست اوّل آن را بخواند و بعد مشغول نماز آن روز شود. و همچنين اگر يك نماز يا بيشتر، از همان روز از او قضا شده باشد، امّا بنابر احتياط مستحب نماز قضاى آن روز را، پيش از نماز ادا بخواند.

 

نماز قضاى پدر و مادر

مسأله 1511: اگر پدر، نماز و روزه خود را بجا نياورده باشد، چنانچه از روى نافرمانى، ترك نكرده و مى توانسته قضا كند، بر پسر بزرگتر واجب است آن را بعد از مرگش بجا آورد، يا براى آن اجير بگيرد. و اگر بدون عذر ترك كرده باشد، بنابر احتياط مستحب بر پسر بزرگتر است آن را قضا كند. و همچنين روزه اى كه در سفر نگرفته است، اگرچه نمى توانسته قضا كند، بنابر احتياط واجب پسر بزرگتر قضا نمايد، يا براى آن اجير بگيرد و بنابر احتياط مستحب نماز و روزه هاى مادر نيز اين حكم را دارد.

مسأله 1512: اگر پسر بزرگتر، شك دارد پدر و مادرش، نماز و روزه قضا داشته اند يا نه، چيزى بر او واجب نيست.

مسأله 1513: اگر پسر بزرگتر بداند پدر و مادرش، نماز قضا داشته اند و شك كند به جا آورده اند يا نه، بنابر احتياط مستحب قضا نمايد.

مسأله 1514: اگر معلوم نباشد پسر بزرگتر كدام است، بنابر احتياط نماز و روزه پدر و مادر را بين خودشان قسمت كنند، يا براى انجام آن، قرعه بزنند.

مسأله 1515: اگر ميّت وصيت كرده باشد براى نماز و روزه او اجير بگيرند، بعد از آنكه اجير، نماز و روزه او را به طور صحيح بجا آورد، بر پسر بزرگتر چيزى واجب نيست.

مسأله 1516: اگر پسر بزرگتر، بخواهد نماز پدر و مادر را بخواند، بايد به تكليف خود عمل كند، مثلا قضاى نماز صبح، مغرب و عشاى مادر را بايد بلند بخواند.

مسأله 1517: كسى كه خودش نماز و روزه قضا دارد، اگر نماز و روزه پدر و مادر نيز، بر او واجب شود، هركدام را اوّل بجا آورد صحيح است.

مسأله 1518: اگر پسر بزرگتر، هنگام مرگ پدر يا مادر، نابالغ و يا ديوانه باشد، وقتى بالغ شد يا عاقل گرديد، بايد نماز و روزه پدر و مادر را قضا نمايد و چنانچه پيش از بالغ شدن بميرد، بر پسر دوم چيزى واجب نيست.

مسأله 1519: اگر پسر بزرگتر بالغ و عاقل باشد لكن پيش از آنكه نماز و روزه پدر يا مادر را قضا كند بميرد، بر پسر دوم چيزى واجب نيست.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: